Nazwa pochodzi od milczącej roli nauczyciela. Nauczyciel demonstruje zazwyczaj tylko raz nowy materiał, po czym stopniowo milknie, a uczeń mówi coraz więcej. W tej metodzie lektor jest "inżynierem", konstruktorem lekcji, postacią drugoplanową. Tłumacząc, posługuje się gestami i mową ciała. Pierwszoplanową postacią staje się uczeń, który wykorzystuje całą swoją wiedzę językową, biorąc udział w rozmowie (dyskusji) grupy. Wymowa, gramatyka (struktura) języka, słownictwo są jednakowo ważne od początku nauczania. Uczeń odkrywa możliwości drzemiące w języku, uczy się swobodnego posługiwania nim w różnych sytuacjach. Język ojczysty może być używany do wyjaśniania zadań, a niektóre jego elementy - do nauki języka angielskiego (np. tak samo brzmiące wyrazy czy dźwięki). Nie ma formalnych testów. Błędy są postrzegane jako zjawisko naturalne przy uczeniu się. O postępie ucznia świadczy jego umiejętność użycia języka w nowych sytuacjach. Uczniowie mogą się uczyć w różnym tempie.
Zalety: metoda stawia na samodzielność ucznia, uczy równolegle gramatyki, słownictwa i wymowy. Język jest traktowany jako odbicie kultury danego narodu, jej nierozłączna część.
Wady: z pewnością nie jest to metoda dla każdego; osoby wrażliwe, mające kłopoty z zabraniem głosu, ciche, mogą źle się czuć na takich zajęciach.
Polecana: dla osób otwartych, spontanicznych, takich, które nie boją się popełnić błędu.
Wady: z pewnością nie jest to metoda dla każdego; osoby wrażliwe, mające kłopoty z zabraniem głosu, ciche, mogą źle się czuć na takich zajęciach.
Polecana: dla osób otwartych, spontanicznych, takich, które nie boją się popełnić błędu.
Źródło: http://www.englishstory.pl/nauczanie/artykuly/metody-nauczania/8.html
Film obrazujący metodę: